Εμένα οι φίλοι μου είναι...

πρωινή μουρμούρα;;;

Αλκυόνη (Alcedo atthis)

Πανέμορφη έτσι;; Την έχω δει στις πηγές τις Αγ. Βαρβάρας στη Δράμα να ψαρεύει μπροστά μου ψαράκια με καταπληκτικές βουτιές!
Την είδα και στην Παναγία την κρυφή στην Μυτιλήνη να πετάει με το χαρακτηριστικό της...τσιρτσίρισμα θα έλεγα (πολύ πιο δυνατό από το παρακάτω βιντεάκι)!!

Μπλε ελεκτρίκ (!!!) χρωματισμός με πορτοκαλί στήθος και ίσιο ράμφος. Τρέφεται με ψάρια (στα αγγλικά ονομάζεται kingfisher), ενώ τη φωλιά της θα τη βρούμε σε στοές στο έδαφος.

Τα πτωματοφάγα αρπακτικά πουλιά

Τα πτωματοφάγα πτηνά έχουν μεγάλη όραση και όσφρηση. Εκμεταλλεύονται τα ρεύματα του αέρα ξοδεύοντας με τον τρόπο αυτό λιγότερη ενέργεια κατά τη διάρκεια της πτήσης (δηλ. ανεμοπορούν). Το κέντρο του ματιού τους λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός και τα βοηθάει στον εντοπισμό του...πτώματος.

Στην Ευρώπη υπάρχουν 4 πτωματοφάγα:

- Μαυρόγυπας (Aegypius monachus) 

- Όρνιο (Gyps fulvus)

- Ασπροπάρης (Neophron percnopterus)

- Γυπαετός (Gypaetus barbatus)

Την παραπάνω σειρά ακολουθούν και όταν τρέφονται: Ο μαυρόγυπας σχίζει εξωτερικά τις σάρκες του πτώματος και τρώει το μυικό ιστό.

Το όρνιο τρώει τα εντόσθια για αυτό και έχει γυμνό κεφάλι και λαιμό ώστε να απολυμαίνεται γρήγορα από τα υπολείματα αίματος και σάρκας.

Ο ασπροπάρης τρέφεται με υπολείματα σαρκών ανάμεσα στα κόκκαλα.

Τέλος, ο γυπαετός τρώει τα...οστά. Πρέπει να είναι το μοναδικό πτηνό στον κόσμο που τρέφεται με κόκκαλα και το μεδούλι τους. Ακούγεται περίεργο, αλλά τουλάχιστον δεν έχει πρόβλημα ανταγωνισμού με άλλα είδη! Άλλωστε έχει και γερό στομάχι με ισχυρά καυστικά υγρά που τον βοηθούν στη διαδικασία της πέψης!

Μαυρόγυπας (L 100-110 και WS 250-295 εκ.)

Όρνιο (L 95-105 και WS 240-280 εκ.)

Ασπροπάρης (L 60-70 και WS 155-180 εκ.)

Γυπαετός (L 100-115 και WS 266-282εκ.). Στη φωτό διακρίνεται και το...μουσάκι του από το οποίο έχει πάρει και το όνομά του barbatus (από το λατινικό barba, ο μπαρμπέρης που λέμε!)

σημείωση: το μέγεθος κάθε πτηνού συμβολίζεται με L (lenght) και μετριέται από την άκρη του ράμφους μέχρι το τέλος της ουράς. Το άνοιγμα των φτερών συμβολίζεται με WS (wing span). Τόσο το μέγεθος όσο και το άνοιγμα των φτερών μετριούνται σε εκατοστά.

Λιβελούλα

Λιβελούλες, αεροπλανάκια ή όπως αλλιώς τα λέτε στην περιοχή σας! Ζουν κοντά σε λίμνες, ρυάκια και υδροβιότοπους και ανήκουν στην ομοταξία των εντόμων, τάξη Οδοντόγναθα (Odonata).

Υπάρχουν είδη που μπορούν να βλέπουν μέχρι 150 εικόνες ανά δευτερόλεπτο, να κινούν τις πτέρυγες άνω και κάτω μέχρι 30 φορές ανά δευτερόλεπτο, και να επιταχύνουν μέχρι την ταχύτητα των 50 χιλιόμετρων την ώρα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι πρόγονοί τους ζούσαν ήδη πριν από 320 εκατομμύρια χρόνια!

Παρουσιάζεται σε τοιχογραφίες και κοσμήματα τόσο στη μινωική Κρήτη όσο και στη Θήρα, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε ποια είναι η σημασία της σε αυτές τις αναπαραστάσεις.

Για ορισμένες φυλές ιθαγενών της Αμερικής, η λιβελούλα αντιπροσωπεύει τη γρηγοράδα και την ενεργητικότητα. Για τους Ινδιάνους Navajo συμβολίζει το καθαρό νερό, ενώ για τους σαμάνους τον ανεμοστρόβιλο. Στην Ιαπωνία είναι σύμβολο εσωτερικής δύναμης.

Γιατί μας ενδιαφέρουν;

Διότι τρέφονται με τα αυγά και τις προνύμφες των κουνουπιών. 'Αλλωστε και για αυτό το λόγο χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια για τη βιολογική καταπολέμηση των κουνουπιών.

Για ποιον άλλο λόγο είναι σημαντικές;

Οι παρουσία ορισμένων ειδών αποδεικνύει την ποιότητα του νερού και χρησιμοποιείται στην ταξινόμηση της ποιότητας βιοτόπων (είναι δηλαδή ένα είδος που λειτουργεί ως βιοδείκτης).

 (ευχαριστώ στεφ για τις φωτό!)

Μικρόκοσμος (Le peuple de l'herb)

Μία ώρα κι ένα τέταρτο σ' έναν άγνωστο πλανήτη: η Γη σε μία κλίμακα εκατοστόμετρου. Οι κάτοικοι της; Φανταστικά πλάσματα του νερού και της χλόης. Η χώρα τους; Ένα αδιάβατο δάσος από γρασίδι, με δροσοσταλίδες μεγάλες σαν μπαλόνια... Ο "Μικρόκοσμος" είναι η εξερεύνηση ενός νέου κόσμου στη διάρκεια μιας καλοκαιρινής μέρας. Άλλωστε, μια απλή μέρα ισοδυναμεί με ολόκληρη εποχή σ' αυτόν το μικρό κόσμο, όπου συχνά η διάρκεια της ζωής μετριέται σε μερικές εβδομάδες...!

Ο "Μικρόκοσμος" βραβεύτηκε στις Κάννες το 1996 (μη-διαγωνιστικό τμήμα) με το Μεγάλο Τεχνικό Βραβείο, ενώ κέρδισε και πέντε από τα οκτώ βραβεία για τα οποία ήταν υποψήφιο στα γαλλικά Σεζάρ (Φωτογραφίας, Μουσικής, Παραγωγής, Ήχου και Μοντάζ).

Μπζζζζζ....ζζζζζζζζ....μπζζζζζζζζ!!!

Χθες το πρωί στο μπαλκόνι...

Πετρίτης (Falco peregrinus)

Ο πετρίτης (Falco peregrinus) είναι το γρηγορότερο γεράκι που υπάρχει. Πιάνει τα θηράματά του (=άλλα πουλιά) εν πτήση, ή αλλιώς...πιάνει πουλιά στον αέρα!!!
Η ταχύτητά του μπορεί να φτάσει έως 300-400χλμ/ώρα!!!

Έχει κίτρινο δαχτυλίδι στο μάτι και ραβδώσεις στο στήθος.

Το φυσικό περιβάλλον στην ποίηση (Κική Δημουλά)

Αυτοσυντήρηση

Θα πρέπει να ‘ταν άνοιξη

γιατί η μήνη αυτή

 υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται

Εκτός εάν η νοσταλγία,

από πολύ βιασύνη,

παραγνώρισ’ ενθυμούμενο.

Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους όλα

όταν τα πάρει ο χαμός.

Αλλά μπορεί σωστή να είναι η μνήμη

και να΄ ναι ξένο αυτό το φόντο,

 να’ ναι οι παπαρούνες δανεισμένες

από μιαν άλλη ιστορία,

δική μου ή ξένη.

Τα κάνει κάτι τέτοια η αναπόληση.

Από φιλοκαλία κι έπαρση.

¨Όμως θα πρέπει να ΄ταν άνοιξη

γιατί και μέλισσες βλέπω

να πετούν γύρω από αυτή τη μνήμη,

με περιπάθεια και πίστη

να συνωστίζονται στον κάλυκά της.

Εκτός αν ειν’ ο οργασμός νόμος του παρελθόντος,

μηχανισμός του ανεπανάληπτου.

Αν μένει πάντα κάποια γύρις

στα τελειωμένα πράγματα για την επικονίαση

της εμπειρίας, της λύπης

και της ποίησης.

Στην Αυτοσυντήρηση η Δημουλά αναφέρεται σε κάποια θύμηση ή νοσταλγία που συνέβη κάποια άνοιξη στο παρελθόν. Οι μέλισσες πετούν γύρω από τη μνήμη με ζήλο όπως πετούν γύρω από τους κάλυκες των ανθέων, έτοιμες να αποκομίσουν το πολύτιμο για αυτές νέκταρ.

Τέλος παρομοιάζει την γύρη που μεταφερόμενη από τους επικονιαστές θα δώσει συνέχεια στη διαδικασία της άνθισης, με αυτό που μένει κάθε φορά για να δώσει μια συνέχεια στα γεγονότα. Κάθε τι που συμβαίνει στην καθημερινότητα θυσιάζει ένα κομμάτι του για προστεθεί σε αυτό που αποκομίζει ο καθένας από τη ζωή. Με τον τρόπο αυτό χτίζεται κάθε φορά η συνέχεια στα όμορφα και λυπηρά που πρόκειται να συμβούν...

Το φυσικό περιβάλλον στην ποίηση (Γιώργος Σεφέρης)

Ο κ. Στρατής Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο

2. Παιδί

Όταν άρχισα να μεγαλώνω με βασάνιζαν τα δέντρα

γιατί χαμογελάτε; πήγε ο νους σας στην άνοιξη που είναι

σκληρή για τα μικρά παιδιά;

μ' άρεσαν πολύ τα πράσινα φύλλα

νομίζω πως έμαθα λίγα γράμματα γιατί το στουπόχαρτο

πάνω στο θρανίο μου ήταν και εκείνο πράσινο

με βασάνιζαν οι ρίζες των δέντρων όταν μέσα στη ζεστασιά

του χειμώνα ερχότανε να τυλιχτούν γύρω από το κορμί μου

δεν έβλεπα άλλα όνειρα σαν ήμουν παιδί

έτσι γνώρισα το κορμί μου.

Στο Παιδί ο Σεφέρης περιγράφει πως η άνοιξη είναι σκληρή για τα μικρά παιδιά ίσως επειδή είναι αναγκασμένα να βρίσκονται στο σχολείο ενώ η φύση φοράει τα πράσινά της.

Όταν τα χρόνια περνούν ο καθένας ανακαλεί ό,τι σφράγισε το οριστικό πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.

Εδώ ο ποιητής ανακαλεί το πράσινο και τις ρίζες των δέντρων τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για να γνωρίσει τον εαυτό του ίσως και την ίδια τη ζωή.

Εσύ με πόσο διοξείδιο του άνθρακα "βαραίνεις" την ατμόσφαιρα καθημερινά;;;;

Παίζοντας αυτό το ηλεκτρονικό παιχνίδι μπορείτε να μάθετε ποιο είναι το ενεργειακό σας αποτύπωμα, δηλαδή πόσο διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) εκλύουν στην ατμόσφαιρα οι καθημερινές σας συνήθειες που σχετίζονται με την κατανάλωση ενέργειας.

http://www.wwf.gr/footprint/

Περιμένω αποτελέσματα!!

Γίνε κηδεμόνας μιας αρκούδας!

Θέλετε να υιοθετήσουμε μια αρκουδίτσα;;;;;;

http://www.arcturos.gr/gr/shop/B.asp

Το μικρό καρδερινάκι

Biodiversity begins with a B.

Ακούμε και διαβάζουμε συνέχεια για τη μείωση των πληθυσμών των μελισσών, αλλά μάλλον δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά το πόσο μας επηρεάζει. Με απλά λόγια ο ρόλος των μελισσών είναι να επικονιάζουν τα λουλούδια. Παραθέτω παρακάτω έναν υποθετικό διάλογο ανάμεσα σε εσάς και μιας μέλισσας (η μελισσούλα "γράφει" με τα κιτρινόμαυρα!)!

- Και...τι είναι επικονίαση;

- Είναι η μεταφορά γύρης από το αρσενικό μέρος του άνθους στο θηλυκό.

- Και ποιος κάνει αυτή τη μεταφορά γύρης;

- Οι μέλισσες, οι πεταλούδες, άλλα έντομα, τα κολιμπρί, οι νυχτερίδες, ο αέρας... Αλλά κυρίως οι   μέλισσες! 

- Και γιατί μειώνονται οι πληθυσμοί των μελισσών;;;

- Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε γιατί μειώνονται. Ίσως λόγω κάποιας αρρώστιας, ίσως λόγω των φυτοφαρμάκων και του κατακερματισμού των ενδιατημάτων τους.

- Και τι θα γίνει αν χαθούν οι μέλισσες;

- Μα...δεν θα έχουμε λουλούδια!

- Και...;

- Και πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει τίποτα από τα προϊόντα που καταναλώνει καθημερινά ο άνθρωπος...

- Μα πως;;;;;

- Κάπως έτσι: επικονίαση της ροδακινιάς - ροδάκινα - μαρμελάδα!

                                                    

- Ή επικονίαση της φουντουκιάς - φουντούκια - Μερέντα! Έχω χιλιάδες παραδείγματα να σου πω.

Κατάλαβες τώρα;;; Κάτι πρέπει να γίνει!     

                                                                                                                                         

    

 Φυσικά να ευχαριστήσω την tpet που...ανακάλυψε το βιντεάκι!

Ο μπούφος (Bubo bubo)

Μιας και βλέπω ότι ο μπούφος (Bubo bubo) κάνει θραύση (!) να σας πω δυο λόγια για τον... εικονιζόμενο.

 Ο μπούφος ανήκει στα νυκτόβια αρπακτικά, τα οποία έχουν την ικανότητα να εκμεταλλεύονται και το παραμικρό φως. Έχουν αυξημένη όραση και ακοή, ενώ το κεφάλι τους είναι πλατύ με φουντωτές απολήξεις που μοιάζουν με αυτιά. Στην πραγματικότητα οι απολήξεις αυτές λειτουργούν ως προστασία για να «σπάνε» το περίγραμμα του πουλιού και να μην προδίδουν την παρουσία του τη νύχτα.

Ο μπούφος είναι το μεγαλύτερο από τα γλαυκόμορφα και το μέγεθός του κυμαίνεται στα 60-75εκ. ενώ το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 160-188εκ.!!! Στα αγγλικά ονομάζεται Eagle owl – τυχαίο, δε νομίζω!

Πως θα τον αναγνωρίσουμε; Από τα μεγάλα και πορτοκαλιά του μάτια. Πρέπει να είναι και λίγο τρομακτικός αν αναλογιστεί κανείς ότι το άνοιγμα των φτερών του είναι κάτι…παραπάνω από το μέσο ύψος ενός ανθρώπου! Είναι τεράστιος, πολύ δυνατό πουλί με μεγάλα δάχτυλα-νύχια και...καθόλου μπούφος!

Οι πασχαλιές άνθισαν και φέτος!

Χριστός Ανέστη!

Βαμμένα με κρεμμυδόφυλλα για το χρώμα και φύλλα από διάφορα φυτά για σχέδιο!

Le peuple migrateur

Η ταινία "Le peuple migrateur" είναι μια καταπληκτική προσπάθεια παρακολούθησης της πορείας μετανάστευσης των πουλιών! Μια ομάδα ανθρώπων αφού πήραν άδεια από κράτη, οργανώσεις, οικολόγους και πολιτικούς ακολούθησαν διάφορα είδη πουλιών στη μεταναστευτική τους πορεία. Οι λήψεις είναι με ανεμόπτερα, ακολούθησαν τα πουλιά ΠΑΝΤΟΥ! 

Αγαπημένο φυσικά και το τραγούδι του Nick Cave "To be by your side"...

Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, αλλά...

την καταστροφή!!! Και για να σας πείσω θα σας περιγράψω σύντομα τον τρόπο που ο κούκος γεννάει τα αυγά του. Επειδή η ανατροφή είναι μια δύσκολη υπόθεση ο κούκος δίνει την ευκαιρία στο μικρό κουκάκι να...αυτενεργήσει μόλις "σκάσει" από το αυγό.

Πιο συγκεκριμένα, η μαμά κούκος εντοπίζει μία φωλιά από κάποιο άλλο είδους πουλιού που επωάζει (κλωσσάει) τα αυγά του. Μόλις οι γονείς της φωλιάς την εγκαταλείψουν για σύντομο χρονικό διάστημα (προς αναζήτηση τροφής) η μαμά κούκος πάει και γεννάει το αυγό της στη φωλιά αυτή και απομακρύνεται άμεσα. Μόλις γυρίσουν οι ταλαίπωροι γονείς έχουμε δύο περιπτώσεις: στην πρώτη αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει ένα αυγό που δεν είναι δικό τους οπότε και το ρίχνουν έξω από τη φωλιά.

Στη δεύτερη και συνηθέστερη περίπτωση, οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται κάποια διαφορά και φροντίζουν όλα τα αυγά εξίσου.

Το καλύτερο όμως έρχεται τώρα: το μικρό κουκάκι συνήθως βγαίνει από το αυγό πιο γρήγορα από το τα...αδέρφια του. Πρώτο του μέλημα και ενώ ακόμη είναι τυφλό, είναι να πετάξει τα αδέρφια-επίδοξους ανταγωνιστές τροφής εκτός φωλιάς!

Με το τρόπο αυτό καταφέρνει να μονοπολήσει το ενδιαφέρον των θετών γονιών του και φυσικά να εξασφαλίσει την τροφή του! Το παράδοξο σε όλη την ιστορία είναι ότι ο κούκος εξελίσσεται σε μεγαλούτσικο πουλί (32-34εκ.) ενώ οι θετοί γονείς του είναι πολύ μικρότεροι και πρέπει να καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες για να ταϊσουν το βλαστάρι τους!

 Κουκάκι στα αριστερά, θετός γονέας στα δεξιά!

Εδώ ο γονέας ταϊζει το κουκάκι που δεν χωράει πλέον στη φωλιά!