Το φυσικό περιβάλλον στην ποίηση (Γιώργος Σεφέρης)

Ο κ. Στρατής Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο

2. Παιδί

Όταν άρχισα να μεγαλώνω με βασάνιζαν τα δέντρα

γιατί χαμογελάτε; πήγε ο νους σας στην άνοιξη που είναι

σκληρή για τα μικρά παιδιά;

μ' άρεσαν πολύ τα πράσινα φύλλα

νομίζω πως έμαθα λίγα γράμματα γιατί το στουπόχαρτο

πάνω στο θρανίο μου ήταν και εκείνο πράσινο

με βασάνιζαν οι ρίζες των δέντρων όταν μέσα στη ζεστασιά

του χειμώνα ερχότανε να τυλιχτούν γύρω από το κορμί μου

δεν έβλεπα άλλα όνειρα σαν ήμουν παιδί

έτσι γνώρισα το κορμί μου.

Στο Παιδί ο Σεφέρης περιγράφει πως η άνοιξη είναι σκληρή για τα μικρά παιδιά ίσως επειδή είναι αναγκασμένα να βρίσκονται στο σχολείο ενώ η φύση φοράει τα πράσινά της.

Όταν τα χρόνια περνούν ο καθένας ανακαλεί ό,τι σφράγισε το οριστικό πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.

Εδώ ο ποιητής ανακαλεί το πράσινο και τις ρίζες των δέντρων τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για να γνωρίσει τον εαυτό του ίσως και την ίδια τη ζωή.